eerste schreden in Norge

Ik grijp het stuur met twee handen vast en probeer nog eens GaneSh terug omhoog te trekken. Dat lukt nioet. Het grove gravel van het pad werkt niet mee, sterker nog, het achterwiel graaft zich bij iedere ruk steeds dieper in. Ik sta vast.

Potver, ik voel me net die muts uit de Planet Inetrenet reclame: 'sla nu rechtsaf'. Blind mn gps volgen, ik had veel beter moeten weten.

Ik reed Oslo uit in westelijke richting, toen ik in een aanval van briljantie bedacht dat een andere weg vast korter zou zijn. Vraag me niet waarom mijn geest die gedachte lanceerde, en kort na de afslag bekroop me reeds het gevoel dat deze spontane ingeving wel eens niet zo briljant geweest zou kunnen zijn: voor me stapelden zwarte regenwolken zich op en de weg 'ging niet helemaal west meer'.

Tijd om om te draaien, en terwijl ik daar toch even voor stopte, de gps en passant de snelste route naar Kongsberg laten bepalen.
Gps zei 'ga hier naar rechts de onverharde weg op'. Daar had ik natuurlijk wel oren naar, dus enthousiast draai ik het pad op. Het pad ontplooit zich als een mooi karrespoor met van dat ruwe steenslag. Na 500 meter splitst zich een pad af van het hoofdpad. Gps zegt wederom keurig 'neem hier afslag'. Op dat moment verbaasde ik me nog positief over de nauwkeurigheid van t ding: het was namelijk al wel een zeer landelijke omgeving.

Totdat ik de 120 graden draai had gemaakt en het einde van de steile helling die ik al halverwege naar beneden af ben, in de gaten krijg: er doemt een dubbel hek.
Hmm denk ik nog optimistisch met teveel vertrouwen in gpskaartmakers: dat kan vast open. Totdat ik het op een paar meter nader en ik twee hangsloten ontwaar: op slot. Terug dan. Maar achteruit gaat niet meer, hoe ik ook ruk en trek. Draaien lukt ook niet. Hmmm dan de koffers er maar af, dat maakt de zaak een stuk lichter, dan lukt het vast de motor weer omhoog te trekken. Intussen begint het zacht te druppen. Ik demonteer mn Jesse's en probeer weer GaneSh wat terug omhoog te trekken zodat ik tenminste wat.. op dat moment glijd ik met motor en al door de gravel tegen het hek aan. De gedachte aan mn vorige blogpost, over obstakelloos en zo, schiet me te binnen. But-reisgoden, nooit verzoeken, wist niet dat ze ook websites lazen.

Gelukkig lijkt er door het gewicht van de motor wat ruimte tussen de hekken te komen. Ik ruk en trek aan de achterkant van de motor zodat ik ongeveer parallel aan het hek kom en frut het voorwiel en de valbeugel ertussen. Met mn lijf hang ik in het linker hek om dat zo tot medewerking te dwingen en GaneSh schuift er wonder boven wonder tussendoor. Pfff. Ondertussen zijn de druppels uitgegroeid tot regen, maar niks kan me deren: woohoo, eerste obstakel van de reis overwonnen.
Ik hang de koffers er weer aan, en met wat gezond verstand beland ik die avond veilig in Kongsberg. De (jeugd)herberg is er helaas vol (deja vu), en ik meld me bij een van de twee hotels die de plaats rijk is.

De volgende dag een werkelijk schitterende rit naar Lysbotn, ik heb ondertussen een kaart erbij gekocht voor de visuele ondersteuning van mn navigatie-ingevingen. Zo rijdt t een stuk zekerder. Onderweg stop ik bij diverse stavkerkjes, een noorse manier van kerkje bouwen uit de 13 eeuw, waar ze dmv staven (pilaren) de grond onder het het kerkje en bovengronds t kerkje zelf bij elkaar hielden. Principe werkt klaarblijklijk prima, want er staan er 800 jaar later nog zo'n 30 verspreid door Noorwegen.

Overnachten doe ik die nacht in de jeugdherberg van Lysbotn. Na een dag bochten draaien en heerlijk toeren wil ik s avonds voor t slapen gaan een lekker hete douche nemen. Goed voor de spieren. Ik zet de kraan aan, laat t lekker stomen en stap onder het stromende water. Klinkt er in een keer een heel harde bel. Die niet stopt en indringend blijft rinkelen. K**, mn handdoek, zit nog in mn koffer aan de motor. Voor ik wat fatsoenlijks bij elkaar gegrabbeld heb, staat t alarm al een minuut of wat door de hele toko te bleren. Iedereen staat al op gang, Marjos is de laatste.. en de veroorzaakster van dit alles blijkt. Oops. De bordjes in het noors dat de stoom van de badkamer het brandalarm triggert had ik niet helemaal begrepen. Sorry jongens.. kruip maar weer lekker in bed. De volgende ochtend geen walk of shame in de ontbijtzaal, ik slaap uit, de meesten zijn al op pad.

De weg terug naar boven is schitterend, veel haarspeldbochten, en een heuse tunnel met haarspeldbocht, da's een eerste. Mn lamp staat na wat gefreckel in mokum aan een koplampbeschermer veel te laag en het is waarlijk een 'hoera er is licht aan het eind' ervaring. De route is verder schitterend en ik verbaas me positief: dat Noorwegen zo ontzettend mooi is (en dat ik dat niet wist *krab me achter de oren*).

Bij de Preikestolen (kewle rots aan rand fjord) besluit ik me laf te gedragen en me niet in het toeristengewoel te storten. Vijf autobussen en de hondereden campers en nog meer auto's op t parkeerterrein nodigen me nou niet uit tot twee uur klimmen, dus ik stap na 15 minuten pauze weer op en reis lekker noordwaarts. Onderweg meerdere motorrijders, en vaak bij ponten tijd voor een leuk praatje. Toch eens snel mn websiteadres op mn koffers plakken, want zodra men hoort dat ik op pad ben naar verweg, is er veel interesse. Ik overnacht in een skioord waar szomers niet zoveel getelemarkt wordt. Voordeel: lege kamers, goedkoop (voornoorwegendan) bedje.

De volgende twee dagen leek me goed na al dat motortoergeweld, eens wat 'cultureler' door te brengen: Bergen. Havenstad aan fjord, werelderfgoed, met allerlei toeristische bezienswaardigheden, maar vooral ook bekend lokaal om de hoeveelheid regen die er valt. Record van 87 dagen achtereen is duidend. Hmm.

Ik heb mazzel. Mazzelissima, want blauwe lucht en zon begeleiden me op mn wandeltocht door t centrum, de haven en er om heen. Het leukste nog de funiculars (treinbaantje) naar boven, ik kreeg eerst allerlei urologievisioenen bij die naam, maar toen ik me daar overheen had gezet, ben ik naar boven met t baantje gegaan en toen van daar uit lekker op mn gemakterug naar het centrum gebanjerd. Heerlijk zon, en schitterende uitzichten over de stad. Met veel vrolijke noren op terrasjes.

En vandaag weer een geweldige dag motorrijden. Ik zal zo eens wat video's op de site mikken. Strakblauw, schitterend landschap en heerlijke wegen.. Veel pontjes, veel, heel veel tunnels, met zonnebril op geeft dat af en toe aparte gewaarwordingen, vooral als ze niet verlicht zijn. En dan daarna weer nog meer fraaiere uitzichten.

Morgen de Sognefjellet weg. Dat schijnt een van de mooiste te zijn. Maar kdenk niet dat het veel mooier kan eerlijk gezegd..

latermeer, KHA, Mjos