naar Lofoten

Sogndal tot ergens boven Lofoten, ongeveer 4000km op pad


Toen ik eerder schreef dat t bijna niet mooier kon.. jullie begrijpen het al, ik had t fout. Erg fout. Wat een geweldig adembenemend land is dit toch, wat een natuurlijke rijkdom, ruimte, en relatief om de hoek van Nederland. Tis jammer van die walvisvaarderij.

Ik verliet 's ochtends het youth hostel op het gemakje: eerst GaneSh een aai over zn bol, wat boutjes aangedraaid (niet voldoende, zag daarnet dat ik de moer van mn middenbok ben verloren, die zal ik wel niet goed hebben aangedraaid met t monteren van mn valbeugels net voordat ik vertrok. Gelukkig zat er nog een zelfborgende moer in mn heuptasje, morgen maar ns echt aandraaien), mn webadres op de koffers geplakt. Kortom, de dag was half voorbij toen ik mn been met wat moeite over de koffers heenzwaaide en vertrok.

Gelijk na de afslag was het eerste fjord er een van diepstil helder water en schitterend groen omgeven. Sommige momenten en beelden schieten voorbij als je op de motor rijdt en zo mis ik af en toe een fotostop.
Ook kan je niet altijd ter plekke in de ankers. Al lijken die duizenden nederlandse en duitse camperfahrers daar anders over te denken. Ben zo blij dat ik op de motor ben, moet er niet aan denken een halve dag achter zo'n truthaan vast te zitten met n auto of kampeerunit. Haan omdat ze te hanig zijn om even aan de kant te gaan, en dat trut.. wel jullie kunnen de bijpassende rijstijl voorstellen. Hoe mooi de omgeving ook is.

Maar voordat de weg nog goed en wel begonnen is, word ik die dag alweer gestopt door een wegwerker. De weg is even afgesloten wegens werkzaamheden, gaat over 30 minuten weer open. Ik besluit een stukje terug te rijden om daar gezellig naast twee noorse bikers in de zon in het gras te gaan liggen. Taalbarriere irrelevant.

Half uurtje later mogen we weer, maar ik mis in mn 'chillax' stand bijna de mogelijkheid om met deze shift mee te mogen rijden. Diezelfde wegwerker wil me weer stoppen, ik houd mn hoofd eens schuin en pretendeer een bambiblik. (met zonnebril en meegekleurd vizier, yeah right). "But hurry", zegt het goeie jong nog. Ik kan je zeggen, ik was zeker niet t laatste boven aan de weg.

Schitterend landschap onderweg, en ik geniet. Tot bij de afslag van de 15 naar de 63 naar Geiranger fjord. Daarop die hoek is genieten een understatement. Wat geweldig, dat ijsmeer met die machtige bergen er naast dat in een keer voor me ligt. De zon schijnt er precies in, en ik houd mn adem in. Ik kom er niet toe een foto te maken, maar wat is dat mooi. Ik rijd verder langs schitterend landschap en merk dat t weer wat drukker word: ik draai een laatste bocht voor Geiranger en stuit weer op iets wat me de adem beneemt. Dit keer zijn het echter 5 bussen vol toeristen, die niet overdreven 5 rijen dik met zijn allen vanaf dezelfde plek een foto willen maken. Herinner me er aan volgende keer niet meer in het hoogseizoen te vertrekken?

Die dag rijd ik als dessert nog de Trollstiegen, het is al wat later op de avond, en het meeste verkeer al van de weg. Heerlijk. T is toch al de hele nacht licht lijkt het, dus niets te 'voorhetdonkerbinnenwezen'.

Met al dit gecruise kom ik natuurlijk nooit in Mongolie, dus de volgende dag is er een van kilometers maken. Bij Trondheim weer eens een echte file. Was het al bijna vergeten hoe dat is. Ik eindig die avond tot boven Mosjoen, doe een hutje, slaap heerlijk in eindelijk wat donkerte. Dat lange licht gooit mn bioklok zo gruwelijk in de war, net of je iedere dag dienst heb gehad.

De dag erna rijgt zich naadloos aan de voorgaande qua weer en uitzichten: de west kustweg naar Bodo. Wederom een dag van zingen, bochten en chillaxen op GaneSh. 53 tunnels, waarbij de temperatuur van 24 naar 8 graden valt in zo'n gat, wat pontjes, ach het leven wordt niet veel beter dan dit.

Ik maak me op voor de Lofoten. Een eilandengroep geroemd om haar schoonheid. Zet in Bodo mn tentje op, en neem de volgende dag het veer naar Moskenes. Een pont vol Fransen, nooit grappig. Gelukkig helpt een dekmaat me met GaneSh vast te zetten, en hij bekent me ruimhartig in NoorsEngels dat hij dit ook alleen maar doet omdat ik een vrouw ben. Hoera voor mn borsten!

De Lofoten zelf zijn inderdaad zoals veel omschreven schilderachtig mooi, ook op deze regenachtige zondagmiddag. De druil laat me echter wel besluiten door te rijden naar het noorden, waar de hemel meer wolkenloos lijkt. Das t voordeel van solo, het maakt niet uit waar je stopt of waar je verdwaalt, zolang de zon de volgende ochtend maar weer in je gezicht schijnt, dan weet je dat je naar het oosten rijdt. (Maar eerst nog even noord).

wordt vervolgd,
kha, M'jos

En voor de motorrijders onder ons: GaneSh doet een dikke 1: 23, dus bijna 400 km per tank, de tkc's houden zich nog braaf, ben mn steeksleutel 24 vergeten *lampje*, een bout van mn middenbok verloren, trek op tijd aan mn oscootje, ben met die tempwisselingen blij met mn Gerbing (watje mjos), kortom: alles welwel dus.