Slands wijs - gouden ring

En dan ben ik bijna Rusland weer uit en ben blogsgewijs nog maar in het begin. Voelt inderdaad als..

De lamp, daar waren we gebleven (en nee, de rest van dit verhaal gaat vast niet geheel volledig chronologisch worden).. lamp er in, tip voor moderne GS-rijders: de waarschuwing 'lamp' gaat pas uit als je de motor start. Heb dertig keer alles gecontroleerd, moest er tot mijn schande achterkomen dat GaneSh geen zekeringen heeft ("waar zouden ze die nou toch gestopt hebben in Beieren?"), maar alles deed t weer.

Op naar Sergei Possad. Moskou bij 35 graad met moto leek me wat minder geslaagd, dat doen we wel een keer op een stedentripje. De gouden ring rond Moskou leek me een beter alternatief. Een serie steden die historisch gezien een belangrijke rol speelden, met name ten gunste van de russisch orthodoxe kerk. Nou had ik aan die laatste al een snufje mogen ruiken in Finland, en ik geloof dat ik meer voor t geschiedkundig aspect ging. Deze stadjes staan bol van kerken, kremlins en kloosters, alles wat een fotgraferend touristisch hartje begeert. En een groot tegengestelde van wat ik later in Siberie tegen zou komen.

Ik arriveerde er laat in de avond, en kreeg, echt waar, een delfts blauwe kamer. De jongen die me naar mn kamer begeleidde noemde het 'echt russisch' maar mij maak je niet gek: delfts blauw. Alles blauw wit, behang, gordijn, vloer, bed..
Heerlijk geslapen, en uitgerust ten strijde, op uienkerkenpad. Het begon al goed, bij de entree van het klooster vroeg ik hoeveel t was, en de vrouw achter t loketje had zeker haar dag niet want ze brabbelde wat in het russisch en wees op n (russisch) bordje. Ik nogmaals vriendelijk: sorry, hoeveel is dat (als in 'ik lees en spreek no russki, graag hulp') en weer wees ze op dat bordje. Dat ging niet helpen zo, en toen ze met haar vlakke hand op t plankje begon te slaan had ik t wel met haar gehad. Ik 'ja,ja.. hoeveel is t nu" en weer.. toen heb ik het laagste bedrag maar genomen (100 roebels) en dat op dr deskje gemikt en ben naar binnen gewandeld. De japanner die achter mij kwam sprak ik later op t pleintje. Die arme ziel had 350 roebels moeten dokken, waarschijnlijk mijn bedrag er ook nog bij.

Binnen in het klooster moesten vrouwen een hoofdoek om, dus ik geloof niet dat ik daar lang ging blijven.. Idiote religies, die vrouwen maar willen bedekken. Een helm, soit, maar hoofddoekjes. Ik heb t eens aangezien en naar t leek moest dat alleen als je de kerk binnenging en daar stond toch een rij voor. De typische mjos win-win: geen hoofddoek, en nie wachten nie. De foto's.. die hebben jullie al gezien denk ik, die blauwe met gouden sterren.
Dezelfde dag ben ik doorgereden richting Suzdal. Ook in t bezit van een kremlin, uienkerk, etc. De weg vinden gaat de eerste (en ook latere) dagen niet helemaal vlekkeloos. Ik moet nog wennen aan het russische verkeer, het gedrag van de gemiddelde automobilist (rete-onbeschoft, heb er geen andere bewoordingen voor), en de verkeerspolitie (de GAI, ofwel de DPS, nomen est? ;) ) die te pas en te onpas verdekt staan opgedekt met hun laserapparatuur.

Enfin, qua weg werd ik die dag geholpen door een pompbediende die niet draalt, maar in mn blokje waar ik 95, 300 roebel had geschreven de route tekent (met mn macdonalds als orientatiepunt, mensenkennis).
En opschrijfblokje? Ja, ga anders maar eens benzine regelen in een land waar je de taal niet spreekt. Je moet namelijk eerst naar de kassa om te betalen (inschatting van hoeveel dr in kan, extra dimensie want je tankt altijd te vroeg of (bijna) te laat). Als ik daar in het russisch net opgezocht "300 roebel, 95" zeg (divinosta-pijat, trista roebel) loopt het gesprek bij de eerste wedervraag in het russisch al muurvast. Da. En 95 vingertjes opsteken schiet niet op. Dus dan maar met dat briefje, als een klein meisje bij de slager, maar t werkt wel. En als ik dan ook nog eens naar de pomp wijs waar ik sta, "motosikkel" zeg, en een vriendelijk 'pazalsta', dan komt het heel vaak wel goed. Sterker nog: ik ben nog nooit zo vaak zo hartelijk uitgezwaaid bij benzinepompen als hier in Rusland. Meestal staan mensen ook te kijken, en sommigen vragen wat. Ik weet nooit wat ze vragen, maar Holland, Amsterdam lijkt vaak het juiste antwoord. En 14000 km (inmiddels) is ook een veel gewenst antwoord. En veel lachen, en vriendelijke blikken. Ze maken veel goed, tussen het af en toe zeer norse en onverschillige gedrag van andere landgenoten. Zo sta ik die ochtend voor n stoplicht te wachten en stopt er een jongen op een buikschuiver-met-heel-veel-CC naast me. Een grote grijns beiderzijds, een "Amsterdam, Holland" levert een niet begrijpende blik op, dan "Baikal-Mongolia" maar, en aan zijn ogen te zien was dat het juiste antwoord. Het stoplicht springt inmiddels op groen, onze vuistjes stompen tegen elkaar halverwege de duitser en de jap, en blij met deze motorontmoeting rijden we door. Tenminste, ik rij door, hij spuit weg. Hij heeft duidelijk niet zo'n ontzag voor die DPS..

In Suzdal slaap ik die nacht in een voormalig Sovietkolos. Deprimerende toko, maar nie duur. Wildkamperen kan ik nog niet helemaal sociaal inschatten, zal vast wel kunnen, ik doe t nog even niet. Ze zeuren gepast over registratie, en mn motorparkeren, en ik zeur gepast over de herrie die mn buren maken. Gezelligheid. Op naar Kazan..