zaterdag 15 augustus 2009

Mongolie ,ehh deel twee dan maar?

Ok, na drie dagen ger had ik mn blog geupdeet, wat foto's upgeload, ganesh weer fix und fahig, mn kleren gewassen.. Kortom, niks wat me tegenhield weer op pad te gaan. Ware het niet dat de dagen buiten op t terras bij het guesthouse erg gezellig waren. Dus eerst ontbijt. Toen ketting gesmeerd, toen weer n koffie, toen bagage op de moto, toen weer n koffie, toen nog twee postkaarten, oops half twee, nou toch nog maar n koffie.. en toen was t half vier en heb ik maar mn tentje tussen de gers opgezet.. Een mooi geschenk, goed reisgezelschap.

Die nacht werd ik wakker van t getik op mn tentdakje. Regen. En dat deed t de hele volgende dag. Geen weer om op pad te gaan.

Ok, al t goede komt in drieen. Volgende dag. Na het hele program nog een keer herhaald te hebben (ontbijt-ketting-koffie etc) heb ik me ergens in de middag toch los weten te peuteren. Plan: naar Bulgan. Via 'de goede weg'. Ik rijd Ulan Bataar uit, en bekijk de schapenvellen die langs de weg verkocht worden. Te vies om aan te pakken, laat staan om over GaneSh te gooien. T oorspronkelijk idee van die middag om via noord te rijden besluit ik op t laatste moment om te gooien (letterlijk) en neem de afslag west-weg uit UB. Ik rijd een kilometer of twintig west, en kijk ongerust naar de velden. Die staan vol met plassen. En wel, de rest van Mongolie gaat door de velden..

Net op t moment dat ik bedenk of ik niet nog de geasfalteerde weg die dag zal blijven volgen zie ik in de verte een duits busje. Helmut en Edda, vrienden uit t guesthouse. Toeval bestaat niet, en we besluiten gedrieen op pad te gaan naar Bulgan. Maar dan 'binnendoor'. we draaien een paar kilometer verderop de weg af en rijden een kilometer of vijf door t veld. Net als ik een paar glibbers heb gemaakt en besluit dat als t zo doorgaat, ik maar ns omkeer, stelt Helmut voor de bus daar ergens neer te zetten en er te overnachten. 'Midden' op de steppe. Woopdeedoo, zulke plannen hoef je mij maar een half keer voor te stellen. Ik slaap die nacht in de daktent op de bus. geniaal. Wil thuis ook een daktent.

De volgende dag ploeteren we verder rochting noordwest. De paden zijn nog nat, soms modderdips, soms grote doorwadingen, het gaat allemaal wel, maar niet snel. Hoeft ook niet. Ik leer een beetje hoe je je koers bepaalt in Mongolie, waarom je welke paden kiest, en met name dat er zoveel wegen naar t zelfde punt leiden. Bulgan halen we niet, maar wel een rivier waar we heerlijk kunnen kamperen. Als de muggen zich gedragen. Het rijden op de steppe laat zich moeilijk omschrijven. Het gevoel van weidsheid is enorm, en honderden kilometers offroad vragen om continue concentratie die ik af en toe vergeet als ik weer eens alle schapen, geiten, koeien en paarden zit te bekijken. Ze hebben een hele steppe voor zichzelf en waar verzamelen ze zich altijd? Juist op t stuk 'weg' wat ik als mijn ideale lijn heb uitgekozen. Hmmm.
Helmut en Edda zijn lekker reisgezelschap, en de bus is voorzien van alle comfort zoals water en gasstel. T is goed toeven. Erg goed toeven.

Na Bulgan nemen we afscheid, zij gaan terug via rusland en ik via de zijderoute. Net omgekeerd rijden we.
Gewoontegetrouw niet voor twaalven gaan we op weg die dag, en de koers is west, Moron. Ik heb van Alexandra (http://asfintesco.wordpress.com/) een gps waypoint voor een gercamp gehad, km of 60 buiten bulgan, en dat wordt t doel die dag. De ontvangende familie is geweldig lief. Ongelooflijk. De ger okido, en waren het niet dat ik die nacht uit mn slaap wordt gehouden door n stel mongolen(sic), was t er erg goed toeven. De volgende ochtend vraagt t amper engels sprekende meisje van de familie of iemand iets aan me mag laten zien. Natuurlijk, brom ik (ontbijt) en daar komt een gehavende pols uit een mouw van een buurvrouw.
"Wat is er gebeurd?", vraag ik, maar anamnestisch kom ik niet zoveel verder. Behalve 'bottle of wodka'. Maar of ze die nou leeg heeft gedronken en toen gevallen, of dat die op haar hand 'viel'?. Gezien de plek lijkt t me meer n afweerverwonding, en ik geloof niet dat ik dit huiselijk mongools geweld verder kan (en wil?) uitdiepen. Gelukkig beweegt ze alles nog goed, maar pijnlijk. Ik probeer uit te leggen dat voor diagnose fractuur ik toch echt n rontgenfotootje nodig heb, maar ik geloof niet dat een bezoek aan een hospitaal in de belevingswereld zit.
Dus spalk ik met stevige bandage en een stuk stevig kartonplastic de pols, vind nog wat diclo tegen de pijn in mn pillentasje, en laat haar over n week terugkomen op de poli.. Oh nee.
Maar ik hoop van harte dat t met rust en pijnstillers wat dragelijker voor haar wordt. De rest kan ik helaas niets aan doen op dat moment, heb gelukkig wel het idee dat de aandacht en zorg haar ook al wel goed heeft gedaan, als ik de dankbare blik in haar ogen zie.

Het regent regent regent die dag en de wegen worden steeds slechter. Ik zie door de sluier van water het einde van de steppes niet eens..

(wordt vervolgd)

3 reacties:

Op 19 augustus 2009 12:06 , Blogger DaktaRi zei...

Zeg, doe jij wel een beetje voorzichtig daar in het natte gras. Gewoon gas erop houwe en gaaaaan. Ik vertrek zometeen naar de Oostenrijkse Alps, dus kan je dan effe niet meer volgen. Toet Loeter, X Lin

 
Op 30 oktober 2009 3:57 , Blogger benno zei...

MARJOSSSSSS!!!!

Wat een geweldige reis,ikbijwegdromendefotos, en wat schrijf je boeiend.

En wat een sukkel ben ik, dat ik er Nu pas wat van lees en schrijf. IK had al die mnden zo fijn met je mee kunnen reizen...................(Gelukkig is me dat de afgelopen 2 uur ook nog gegund),maar helaas kruip ik pas sinds heel kort weer uit mijn schelp. Schrok me een beroerte toen Koen vertelde dat je vndg in Mestrich zou arriveren.............. dacht heus dat ik ng een pr weken had om nog wat te babbelen, maar helaas,hetliep weer eens anders.Dan toch ng mr deze schrale woorden.

Heb wel heeel veeel zin inmiddels om straks de motoren te starten en een beetje Marjosje te gaan spelen......

Ik zie je gauw op de kade,en geniet nog met volle teugen van je laatste loodjes..............x benno

 
Op 30 oktober 2009 4:00 , Blogger benno zei...

MARJOSSSSSS!!!!

Wat een geweldige reis,ikbijwegdromendefotos, en wat schrijf je boeiend.

En wat een sukkel ben ik, dat ik er Nu pas wat van lees en schrijf. IK had al die mnden zo fijn met je mee kunnen reizen...................(Gelukkig is me dat de afgelopen 2 uur ook nog gegund),maar helaas kruip ik pas sinds heel kort weer uit mijn schelp. Schrok me een beroerte toen KOen vertelde dat je vndg in Mestrich zou arriveren.............. dacht heus dat ik ng een pr weken had om nog wat te babbelen, maar helaas,hetliep weer eens anders.DAn toch ng mr deze schrale woorden.

Heb wel heeel veel zin inmiddels om morge de motoren te starten en een beetje Marjosje te gaan spelen......

Ik zie je gauw op de kade,en geniet nog met volle teugen van je laatste loodjes..............x benno

 

Een reactie plaatsen

<< Startpagina